Ik begin niet graag aan een tv-serie. Stel dat-ie goed is, dan wil je alle afleveringen zien. Zit je weer uren voor de televisie. De beslissing wel-of-niet-kijken wordt makkelijker als de serie niet zo lang duurt. Dat is het geval bij Close to the Enemy, niet meer dan zeven afleveringen. Gemaakt door een van de beste scenarioschrijvers en regisseurs die Engeland kent: Stephen Poliakoff.
In Nederland is Poliakoff weinig bekend, en dat is onbegrijpelijk. Hij maakt tv van hetzelfde niveau als bijvoorbeeld Dennis Potter. Die bracht jaren geleden met The Singing Detective televisie van ongekende klasse. Zijn (Potters) Pennies from Heaven was trouwens ook niet mis. Terug naar Poliakoff. Hij draait al een tijdje mee, want geboren in 1952. Mijn liefde voor zijn werk kwam toen ik zijn fantastische Shooting the Past zag. Daarna volgden onder andere het net zo geweldige Perfect Strangers en The Lost Prince. Ook Joe’s Palace mag er wezen.
Behalve enkele trailers heb ik nog niks gezien van Close to the Enemy. Afwachten dus, of het wat wordt. Het verhaal speelt zich af aan het eind van de Tweede Wereldoorlog als Lotte en haar vader Dieter in Engeland aankomen. De Britse geheime dienst probeert de recent gevangen genomen Duitse wetenschapper Dieter over te halen zijn kennis in te zetten om een vliegtuigmotor te ontwikkelen. Tegelijkertijd werkt de afdeling Oorlogsmisdaden aan het voor het gerecht brengen van mensen die hun straf hebben ontlopen.
Donderdag 10 november 2016 is de eerste van zeven afleveringen, BBC 2, 22.00-23.00 uur (herhaling: zaterdag 12-11-2016 00.00-01.00 uur, dat is dus de nacht van vrijdag op zaterdag).