Aardig grondig

Eieren voorzichtig breken, zodanig dat de dooier heel blijft, gaat in twee stappen: inbreuk en doorbraak. Gereedschap: tafelmes (voor de patatgeneratie: dat is een mes waarmee je ’s avonds aan tafel je diner eet). Liefst met een lang lemmet (voor frieteters: het heft van een mes heb je in je handen, met het lemmet snijd je), dat tikt makkelijker.

Pak het ei beet zodat het lekker in je hand ligt, dus met de punt naar je pols en de stompe kant bij je vingertoppen.

1. Inbreuk
   Geef met je mes een goed gedoseerde tik op het breedste gedeelte van het ei: niet te zacht, want dan is de opening veel te klein, maar zeker niet te hard: je wilt alleen maar een deel van de schaal breken, zodat je er ‘in’ kunt.
2. Doorbraak
   Nu de twee delen voorzichtig verder losbreken met je vingers en indien gewenst de dooier achterhouden en ergens anders in doen. Variant: op het moment dat de dooier naar buiten aan het glippen is, even de schaaldelen terugbewegen om zo met de gekartelde rand de dooier door te prikken. Vooral als je geen spiegelei wilt bakken, is dat een eenvoudige manier om het geel mooi over het eiwit – dat al in de pan ligt – te draperen.

Randgeval

Wat ook kan: breken op de rand van een kom (als je bezig bent omelet te maken) of op de rand van de pan. Het nadeel: geklieder, want het eiwit druipt altijd aan beide kanten van de rand naar beneden. Bij de pan bakt dat eiwit vast aan de pan, dus heb je bij de afwas meer schoonmaakwerk.

Bonenkruid kruidt bonen. En hutspot. Probeer het ’ns. Gedroogd bonenkruid, zoals je dat in potjes koopt, laat je meekoken. Je kunt het ook zelf kweken (dit jaar is bij mij alleen het idee opgekomen, niet de plant). Het plantje lijkt een beetje op tijm: uitwaaierende takjes met kleine blaadjes. Dat is nog makkelijker voor het koken, want dan knip je van de plant een paar takjes die je tijdens het koken in de pan stopt en vóór het stampen eruit haalt. Al mis je dan de groene accentjes in de hutspot. Wil je dat, dan de blaadjes van de takjes rissen: takje in de ene hand, en dan met de andere hand met drie vingers halfvast op het takje de blaadjes van het takje ‘vegen’.

Bij de supermarkt kun je gesneden wortel en ui kopen. Een zakje treurnis waar alle smaak uit is weggekwijnd. Gewoon peen en uien en zelf snijden. Fluitje van een cent. En om tranende ogen te voorkomen bij het uien pellen, altijd eerst de onderkant – waar de worteltjes zitten – wegsnijden en dan de rest van de schil.

De ingrediënten van de hutspot kook je gestapeld en gefaseerd, vanwege net iets verschillende kooktijden. Van onder naar boven: aardappel, wortel, ui. Vul de pan eerst met een bodempje water, breng aan de kook, naar smaak een beetje zout erbij (altijd pas als het water kookt), aardappelen erbij. Wacht tot het water weer kookt, aardappelen een keertje roeren. Dan heb je net een paar minuten om de wortel schoon te boenen en in blokjes te snijden. Stukjes wortel in de pan en bonenkruid erbij, vuur even hoog en als de damp eraf komt weer laag. Ondertussen ui pellen en in niet te kleine stukken snijden. Dan de ui in de pan. Af en toe kijken en op een gegeven moment het hele zwikkie roeren en wachten tot de boel gaar is. Water afgieten, stampen, melk en boter erbij en op smaak brengen met peper. Eventueel ook wat chillivlokken en zongedroogde tomaten. Extra belegen kaas in blokjes er door roeren als de pan van het vuur is, dan blijven het kleine smaakbommetjes en wordt het niet een dradenmassa. Serveer met grove mosterd.